روزنامه کیهان نوشت: ظریف هم‌چنین عکسی از مذاکرات ایران و سه کشور اروپایی به ریاست روحانی به عنوان دبیر وقت شورای امنیت ملی کشورمان و خاویر سولانا رئیس وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا در صفحه توییتر خود منتشر کرد که وی به عنوان عضو تیم مذاکره‌کننده حضور دارد.

اظهارات ظریف در حالی است که طرف مذاکره‌کننده غربی به نسبت مذاکرات 10 سال قبل، کمترین تغییری در مواضع خود نداده و کارشکنی‌هایش بیشتر شده  و این طرف مذاکره‌کننده ایرانی است که از برخی حقوق مسلم ملت ایران کوتاه آمده و بنابراین اگر پیشرفتی بوده، برای طرف غربی بوده است. البته 10 سال پیش نیز طرف مذاکره‌کننده ایرانی در اعتمادسازی یک طرفه چیزی کم نگذاشت و طیفی وسیع از تعلیق‌ها و بازرسی‌ها را در حد اجرای پروتکل‌ الحاقی پذیرفت.

 به این امید که تعلیق‌ها داوطلبانه و موقتی است اما غربی‌ها پس از دو سال و نیم سر دواندن، صراحتا اعلام کردند بهترین تضمین عینی که ایران می‌تواند بدهد تعطیلی غنی‌سازی است! همان زمان نیز غربی‌ها به حداقل تعهدات خود در زمینه فروش قطعات یدکی هواپیما و نگه داشتن سازمان منافقین در فهرست گروه‌های تروریستی عمل نکردند.

البته تفاوت امروز با 10 سال پیش، پیشرفت‌های هسته‌ای کشورمان در حوزه‌های مختلف است که توانست ابزار چانه‌زنی(!) تیم مذاکره‌کننده در ازای قول دسترسی به 4/2 میلیارد دلار از درآمدهای بلوکه شده کشورمان قرار گیرد اما هم‌اکنون نیز امکان جابه‌جایی همین پول به اصطلاح واریز شده در حساب بانک مرکزی ایران، قابل جابه‌جایی و گردش در شبکه مالی جهانی نیست!

 در عین حال طرف غربی این بار با اطمینان از رقیق یا اکسید شدن ذخیره سوخت 20 درصد ایران و توقف فعالیت تاسیسات فردو و همچنین عدم نصب سانتریفیوژهای جدید، خواستار تبدیل راکتور آب سنگین اراک به آب سبک است و در عین حال برخی از محافل غربی گاه و بی‌گاه زمزمه می‌کنند که نه فردو و نه راکتور اراک، در برابر اصل غنی‌سازی ایران اهمیت ندارند و در این زمینه باید 19 هزار سانتریفیوژ ایران به یک هزار سانتریفیوژ کاهش یابد (صرفا در حد سمبلیک و پایلوت) تا آنگاه غرب در طول حداقل 20 سال بتواند ایران را راستی‌آزمایی کرده و درباره لغو تحریم‌ها تصمیم بگیرد! آیا به نظر آقای ظریف که پس از اظهارات اوباما مبنی بر تهدید به حمله نظامی گفت از سخنان وی مایوس شده، این روند به معنای پیشرفت است؟

امیدواری و خوش‌‌گمانی وزیر خارجه به پیشرفت در مذاکرات با غرب از طریق اعتمادسازی فنی و هرچه نحیف‌تر کردن فناوری هسته‌ای ایران در حالی است که روزنامه واشنگتن پست اخیرا در گزارشی نوشت: اظهارات علی‌اکبر صالحی مصلحت اندیشانه بود که گفت هیچ مشکلی برای باز کردن‌ درهای سایت پارچین به روی بازرسان نداریم.

در حال حاضر مذاکره‌‌کنندگان تهیه پیش‌نویس توافق‌ جامع را آماده کردند. سخت‌ترین مسئله، محدود کردن غنی‌سازی ایران است. رابرت اینهورن از مقامات سابق وزارت خارجه آمریکا در مذاکرات هسته‌ای می‌گوید باید تعداد سانتریفیوژهای ایران به 2 هزار دستگاه کاهش پیدا کند اما به گفته کارشناسان سوال این است که شما چطور می‌خواهید برای مسئله‌ای که اصولا سیاسی است، راه حل تکنیکی پیدا کنید؟!